Alhambra (Grenada) - zwiedzanie, bilety, zabytki. Kompletny przewodnik.

Alhambra stanowi jeden z najwspanialszych zabytków Andaluzji i należy do najważniejszych śladów panowania Arabów (Maurów) nad Półwyspem Iberyjskim. Każdego dnia kompleks ten zwiedzają całe tłumy turystów, pragnących zobaczyć na własne oczy to unikalne mauretańskie dziedzictwo wpisane na listę UNESCO.

Dziś Alhambra jest znana przede wszystkim z pomieszczeń pałacowych władców z rodu Nasrydów. Powinniśmy jednak pamiętać, że nazwa Alhambra odnosi się do całego ufortyfikowanego miasta, na terenie którego znajdowały się także pałace innych możnych i arystokracji, koszary wojskowe, infrastruktura militarna, obszary handlowe, uniwersytet, meczety, a nawet zwyczajna dzielnica mieszkalna - Medina.

Alhambra - zwiedzanie

Alhambra, rozumiana jako cały kompleks, jest ogólnodostępna i nie musimy kupować biletu, aby dostać się wewnątrz murów. Zakup biletu jest wymagany, jeśli chcemy zwiedzić najważniejsze jej zabytki:

• kompleks pałacowy Nasrydów - jest to największa atrakcja Alhambry,
• twierdzę Alcazaba,
• ogrody Alhambry (El Partal),
• Generalife, słynne ogrody z białym pałacem, znajdujące się poza murami Alhambry.

Wejście do Pałacu Karola V (Palacio de Carlos V) i znajdujących się w nim muzeów jest darmowe. Podobnie jak do małych łaźni arabskich przy ulicy Calle Real.

Przygotowując plan zwiedzania, powinniśmy wziąć pod uwagę odległości. Od twierdzy Alcazaba do Generalife jest blisko kilometr i przejście tej trasy zajmie nam około 15 minut. Na terenie Alhambry znajdują się sklepy z pamiątkami, toalety, kawiarnie, budki z jedzeniem, a nawet hotel. Płatne przewodniki audio, w cenie 7-8€, dostępne są w języku angielskim w sklepie w Pałacu Karola V (lub na stoisku naprzeciwko wejścia do pałacu) oraz przy głównej kasie biletowej. Jeśli nie zdecydujemy się na przewodnik audio, warto ściągnąć oficjalną aplikację lub zakupić książkę w jednym ze sklepów, i to z nimi zwiedzać pomieszczenia pałacowe. W przeciwnym razie możemy przegapić wiele ciekawostek i ważnych informacji. Niestety, w pomieszczeniach pałacowych nie ma bardziej szczegółowych tablic informacyjnych.

Podczas odwiedzin w Alhambry musimy brać pod uwagę, że niektóre pomieszczenia lub fragmenty mogą być czasowo niedostępne lub poddawane renowacji.

Bilety do Alhambry

Warto zrozumieć zasady zakupu biletu do Alhambry, aby mieć okazję zwiedzić jej wszystkie najważniejsze zabytki. Wielu turystów zaniedbało tę sprawę i ostatecznie nie zobaczyło Pałaców Nasrydów.

Gdzie kupić bilet do Alhambry?

Nawet jeśli wybieramy się do Alhambry poza sezonem, warto rozważyć wcześniejszą rezerwację biletów online na oficjalnej stronie internetowej. W trakcie zakupu biletu online od razu wybieramy godzinę wizyty w Pałacach Nasrydów, której nie możemy przegapić.

W teorii bilety dostępne są również w kasach (płatność gotówką) i w automatach (płatność kartą), ale ich liczba dzienna jest ograniczona. W przypadku Pałaców Nasrydów zdarza się, że sporo odwiedzających nie jest w stanie zakupić biletu w dniu wizyty, ponieważ wszystkie miejsca są już wyprzedane. Czasami miejsca na konkretną datę znikają z systemu nawet kilka dni wcześniej. Dlatego warto rozpocząć obserwację dostępności miejsc na kilka tygodni przed planowanym zwiedzaniem Alhambry.

Ceny i rodzaje biletów wstępu do Alhambry

Wejście do wszystkich atrakcji Alhambry (Alhambra General):

• bilet normalny - 19,09€,
• bilet ulgowy dla seniorów powyżej 65. roku życia oraz posiadaczy karty Youth Card - 12,73€,
• dzieci poniżej 12. roku życia - wejście darmowe,
• dzieci 12-15 lat oraz osoby z niepełnosprawnościami) - 12,73€.

Wejście do wszystkich atrakcji z wyjątkiem Pałaców Nasrydów (Gardens, Generalife and Alcazaba):

• bilet normalny - 10,61€,
• dzieci poniżej 12. roku życia - wejście darmowe,
• bilet ulgowy - 7,42€.

Dostępne są również bilety łączone z innymi zabytkami Grenady (bilety z grupy Dobla de Oro). Wszystkie dostępne warianty sprawdzicie na oficjalnej stronie.

Muzea w Pałacu Karola V są darmowe dla odwiedzających z Unii Europejskiej. Wejście do łaźni na ulicy Calle Real jest również darmowe.

Nocna wizyta w Alhambrze

Ciekawą opcją na zwiedzanie Alhambry jest wybranie się na jedną z nocnych wizyt. Ich zakres jest jednak ograniczony względem wizyt dziennych.

Dostępne opcje:

• Nocna wizyta w ogrodach Alhambry i Generalife (brak Pałaców Nasrydów oraz Alcazaby) - 7,42€,
• Nocna wizyta w Pałacach Nasrydów (brak Alcazaby oraz wszelakich ogrodów) - 10,61€,
• Alhambra Experience - nocna wizyta w Pałacach Nasrydów oraz dzienna w pozostałych atrakcjach - 19,09€.

W przypadku wizyt nocnych dostępne są także kilkadziesiąt procent tańsze bilety ulgowe.

Kasy biletowe i bramy wejściowe

Na teren Alhambry prowadzą dwa główne wejścia:

• Brama Sprawiedliwości (Puerta de la Justicia), która znajduje się około 5 minut spacerem od Pałaców Nasrydów,
• Wejście przy głównej kasie biletowej (Pabellón de Acceso a la Alhambra), położone od strony Generalife.

Jeżeli jeszcze nie posiadamy biletów, powinniśmy skierować się do drugiego z nich. Jeśli mamy już bilet, wygodniej będzie skorzystać z Bramy Sprawiedliwości. W przypadku chęci wejścia na teren kompleksu bez zakupu biletu, powinniśmy również skorzystać z Bramy Sprawiedliwości.

Podczas naszej wizyty otwarta była również Brama Kart (Puerta de los Carros).

Alhambra - najważniejsze zabytki

Pałace Nasrydów (Palacios Nazaríes)

Pałace Nasrydów niewątpliwie stanowią najwspanialszą częścią Alhambry. Cały kompleks pałacowy zachwyca pięknymi zdobieniami, w tym płytkami azulejos, gipsowymi płytami wypełnionymi wzorami geometrycznymi i naturalistycznymi, a także drewnianymi, zdobionymi sufitami. Jego wyjątkowość dodatkowo podkreślają wspaniałe dziedzińce (patio), fontanny i ogólny przepych.

Pałace Nasrydów to tak naprawdę trzy całkowicie niezależne od siebie budowle, zbudowane w różnych okresach. Każdy z nich pełnił też inną rolę. Wszystkie jednak wchodziły w skład królewskich rezydencji (Alcazar). Prawdopodobnie aż do czasu zdobycia miasta przez siły chrześcijańskie, pałace te nie były w żaden sposób ze sobą połączone.

Kompleks pałacowy Nasrydów składa się z:

• Mexuar - część oficjalna, gdzie emir spotykał się z posłami i innymi wysłannikami. Jest to najstarsza część, która została w istotny sposób zmieniona po rekonkwiście. Największą ze zmian było dodanie dachu do głównej sali pałacu, która w czasach arabskich była otwarta.

• Pałac Comares (Palacio de Comares) - oficjalna rezydencja króla. To tam znajduje się największe i najwyższe z pomieszczeń - Sala Ambasadorów. Warto spędzić w niej chwilę, aby podziwiać niesamowite naturalistyczne wzory pełne gwiazd czy kwiatów. Dolna część ścian pokryta jest płytkami azulejos.

• Pałac Lwów (Palacio de los Leones) - prywatny pałac, czy też harem władcy, gdzie przebywał jedynie emir i jego najbliżsi. Ten pałac powstał najpóźniej spośród wszystkich trzech. Jego najbardziej charakterystyczną częścią jest Dziedziniec Lwów (Patio de los Leones) z charakterystyczną fontanną składająca się z rzeźb 12 lwów patrzących we wszystkie strony. Dziedziniec był otoczony prywatnymi pomieszczeniami władcy i jego rodziny.

Mimo różnych zmian wprowadzonych do pomieszczeń pałacowych po zdobyciu miasta, praktycznie wszystkie z nich zachowały arabski charakter. Interesujący jest układ przejść i pomieszczeń. W kulturze arabskiej nie budowano prostych kompleksów, tak jak w przypadku pałaców i zamków znanych z Europy. Kręte ścieżki i przejścia miały na celu zmylić i zdezorientować nieznajomych.

Alcazaba

Najstarszą częścią Alhambry jest twierdza Alcazaba. Jej budowa rozpoczęła się w pierwszej połowie XIII wieku, niedługo po utworzeniu niezależnego Emiratu Grenady. Na miejsce budowy nowego kompleksu wybrano wzgórze La Sabika, gdzie istniały już ruiny istniejącej tam wcześniej twierdzy. Nowa struktura powstała bezpośrednio na skale i otoczona była podwójnymi murami oraz wysokimi wieżami.

Początkowo na terenie Alcazaby znajdowały się rezydencje królewskie oraz koszary wojskowe. Dziś z koszarów zachowały się jedynie ruiny. Pozwalają nam one jednak wyobrazić sobie, jak wyglądały oryginalne zabudowania. Większość budynków była podobnego rozmiaru, lecz jeden z nich wyróżniał się rozmiarem i znajdującym się w środku basenem. Prawdopodobnie zajmował go dowódca oddziału.

Generalife

Ogrody Generalife nigdy nie były integralną częścią Alhambry. Powstały one na uboczu jako miejsce, gdzie rodzina rządząca mogła w spokoju odpocząć i cieszyć się naturą. Ozdobą ogrodów był Pałac Generalife. Dzisiaj jest on co prawda tylko cieniem dawnej świetności, ale wszystko wskazuje na to, że w czasach arabskich był niemal równie imponujący co kompleks pałacowy Nasrydów.

W przeszłości ogrody Generalife były znacznie mniejsze. Dopiero w ubiegłym stuleciu zbudowano tzw. Nowe Ogrody, które rozciągają się na niemal całej długości murów Alhambry. Na początku ogrodów czasami ustawiany jest Teatr Generalife (Teatro del Generalife). Jeżeli nie odbywają się przedstawienia, zamiast sceny zobaczymy tam po prostu pustą przestrzeń.

El Partal

Obszar nazwany Partal znajduje się po północnej stronie Alhambry, tuż obok kompleksu pałacowego Nasrydów. Dziś trudno w to uwierzyć, ale w czasach arabskich znajdowały się tu rezydencje bogatych mieszkańców i arystokracji. Małą namiastką tamtych czasów jest fragment pałacu Torre de las Damas (Wieża Dam) z portykami oraz znajdujący się obok mały budynek modlitewny. Nazwa Partal pochodzi z arabskiego i oznacza właśnie portyki.

W miejscu historycznych pałaców stoją dziś ogrody nazywane "Rajskimi" (Jardines del Paraiso). W części zachodniej możemy dostrzec pozostałości po ruinach istniejących tu wcześniej budowli. Część wschodnia jest już bardziej nowoczesna i stanowi świetne miejsce na krótki odpoczynek w pięknych okolicznościach przyrody.

Calle Real i łaźnie Baño de la Mezquita

Już od czasów arabskich głównym traktem Alhambry była długa ulicą łącząca twierdzę Alcazaba z dzielnicą mieszkalną Mediną. Wzdłuż tej drogi stały ważne budynki publiczne, takie jak np. Wielki Meczet. Dziś ulica ta nazywa się Calle Real (Królewska Ulica) i funkcjonują przy niej współczesne sklepy, punkt informacji oraz hotele.

Niestety, wzdłuż tego historycznego traktu niemal nic nie przetrwało z oryginalnej zabudowy. W miejscu Wielkiego Meczetu powstał Kościół św. Marii. Kształt tej świątyni jest efektem XVII-wiecznej przebudowy, więc nie znajdziemy w nim elementów oryginalnej arabskiej budowli. Meczet był w tak złym stanie, że zaledwie kilkadziesiąt lat po zdobyciu miasta przez chrześcijan nadawał się jedynie do wyburzenia.

Na szczęście w dobrym stanie przetrwały arabskie łaźnie (Baño de la Mezquita), które w przeszłości należały do meczetu. Obecnie znajdują się one tuż za kościołem św. Marii, a zwiedzać je można za darmo. Łaźnie (Hammam) powstały w latach 1302-1309 za panowania sułtana Mohameda III.

Obok łaźni stoi dom, w którym mieszkał hiszpański kompozytor Angel Barrios. W budynku tym znajduje się muzeum poświęcone temu artyście.

Dla czytelników dysponujących większym budżetem, prawdziwą gratką może być zatrzymanie się na noc w hotelu Parador de Granada, który mieści się w budynku historycznego klasztoru Franciszkanów. W podziemiach klasztoru działa restauracja.

Medina

Nazwa Medina odnosi się do dzielnicy mieszkalnej typowej dla wielu miast arabskich. Charakteryzują się one wąskimi, krętymi uliczkami oraz niewysokimi zabudowaniami. W czasach panowania dynastii Nasrydów, Medinę zamieszkiwali zwyczajni mieszkańcy - osoby nie należące do rodziny królewskiej, arystokracji czy wojska. Dziś niestety po dzielnicy mieszkalnej pozostały jedynie ruiny, które możemy zobaczyć spacerując wzdłuż Calle Real aż do wschodniej bramy.

Pałac Karola V (Palacio de Carlos V) i jego muzea

Duży wpływ na wygląd Alhambry po rekonkwiście miał Karol V, władca Królestwa Hiszpanii i Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Według historyków, król wraz ze swoją wybranką Izabelą Portugalską mieli zauroczyć się Alhambrą podczas swojego przedłużonego miesiąca miodowego. Efektem tego uczucia była decyzja o budowie nowego pałacu na terenie pomiędzy Alcazabą a Pałacami Nasrydów.

Do realizacji tak ambitnego zadania król zaprosił hiszpańskiego architekta Pedro Machucę, który nauki pobierał we Włoszech u największych renesansowych mistrzów. Budowa rozpoczęła się w 1527 roku i zakończyła się w 1550 roku, już po śmierci architekta. Końcowym efektem prac jest prawdopodobnie najwspanialszy renesansowy pałac w Hiszpanii z niesamowitym okrągłym wewnętrznym dziedzińcem otoczonym portykami i dwupoziomowymi galeriami. Pałac zachwyca również bogatą w zdobienia fasadą. Co warte podkreślenia, przy budowie prawdopodobnie zniszczone zostało zaledwie jedno małe pomieszczenie z kompleksu pałacowego Nasrydów.

Według historyków specjalizujących się w architekturze, projekt Machuca’i nie został zrealizowany do końca. Zakładają, że dziedziniec miał być pokryty dachem, podobnym do tego znanego z rzymskiego Panteonu. Co ciekawe, dzisiaj jedynie dziedziniec jest odkryty, choć jeszcze niedawno odkryta była również górna galeria.

Brama Wina (Puerta del Vino)

Bramę Wina, która oddziela Alcazabę od Pałacu Karola V, wyróżnia fakt, że nie jest typową konstrukcją obronną. Jej nazwa wywodzi się już z czasów chrześcijańskich. W połowie XVI wieku kupcy mogli handlować w niej winem z mieszkańcami Alhambry, nie musząc uiszczać podatku.

Dziś obok bramy znajduje się centrum informacyjne i toalety.

Zwiedzanie Alhambry - wskazówki i informacje praktyczne

Jak dostać się na teren Alhambry?

Na teren Alhambry z centrum miasta możemy dostać się pieszo, autobusem lub samochodem.

Aby wejść na górę pieszo, najlepiej skręcić w ulicę Cuesta de Gomérez przy Plaza Nueva i skierować się do renesansowej Bramy Granatów (Puerta de las Granadas). Już sama brama będzie stanowić dla wielu atrakcję wartą zobaczenia. Ta monumentalna konstrukcja, powstała w 1536 roku na polecenie Karola V, uznawana jest za łuk triumfalny.

Po przejściu przez bramę, wystarczy kierować się za znakami w górę, aż do Bramy Sprawiedliwości. Do przejścia jest trochę ponad kilometr, ale trasa prowadzi pod górę, co potrafi troszkę zmęczyć. Od Plaza Nueva na miejsce powinniśmy dotrzeć w około 20 minut. Idąc pieszo miniemy różne monumenty, w tym pomnik Waszyngtona Irvinga, którego książka z Alhambrą w tle przyczyniła się do turystycznego rozkwitu tego miejsca. Niemal przy samej Bramie Sprawiedliwości zobaczymy renesansową fontannę Karola V z 1545 roku.

Pod samą Alhambrę dojeżdża również komunikacja miejska - linie C30 oraz C32. Przystanek w centrum znajduje się przy Plaza Isabel La Católica (w okolicy pomnika). Przy Alhambrze możemy wysiąść w jednym z trzech miejsc:

• Przy Bramie Sprawiedliwości (przystanek Puerta de la Justicia)
• Przy Bramie Kart (przystanek Palacio Emperador Carlos V)
• Przy kasie biletowej (przystanek Alhambra - Generalife 2)

Bilet można zakupić bezpośrednio u kierowcy. Niestety, trasę obsługują małe autobusy i w sezonie mogą być przepełnione.

Jeśli wybieramy dojazd samochodem, parkingi znajdują się na wschód od głównej kasy biletowej.

W jakiej kolejności najlepiej zwiedzać Alhambrę?

Cały nasz plan zwiedzania Alhambry powinniśmy dostosować do godziny odwiedzin w kompleksie pałacowym Nasrydów. Jeśli zwiedzamy go w pierwszej połowie dnia, najlepiej zacząć od twierdzy Alcazaba i Pałacu Karola V, następnie odwiedzić Pałace Nasrydów, a na końcu zobaczyć ogrody Alhambry i Generalife. Po wyjściu z Pałaców Nasrydów wyjdziemy bezpośrednio na teren El Partal. W takim wypadku najlepiej wejść Bramą Sprawiedliwości.

Jeśli nasza rezerwacja jest na godzinę późniejszą, wygodniej odwrócić kolejność i wejść na teren Alhambry przez główną kasę biletową.

Ile czasu poświęcić na zwiedzanie Alhambry?

Minimalny, rozsądny czas potrzebny do zwiedzenia całego kompleksu to trzy godziny. Nie dotyczy to muzeów w Pałacu Karola V. Jeśli chcielibyśmy odwiedzić również je, a do tego odpocząć na jednej z ławeczek i nie śpieszyć się podczas wizyty, zaplanujmy nawet 5 do 6 godzin.

Godziny otwarcia

Zwiedzanie Alhambry jest możliwe od poniedziałku do niedzieli. Godziny różnią się jednak w zależności od pory roku. Aktualny kalendarz najlepiej sprawdzić na oficjalnej stronie

W przypadku Pałaców Nasrydów, odwiedziny są możliwe tylko o godzinie wybranej podczas zakupu biletu. Muzea w Pałacu Karola V mają inne godziny otwarcia i są nieczynne w poniedziałki.

Dostęp dla osób z ograniczoną mobilnością

Niestety, dostęp do niektórych miejsc w Alhambrze nie jest dostosowany do potrzeb osób z ograniczoną mobilnością lub poruszających się na wózkach inwalidzkich. Zarządcy Alhambry przygotowali specjalną mapę z trasą (zaznaczoną na niebiesko) która jest dostępna dla wszystkich odwiedzających. Mapa znajduje się pod tym adresem (trzeba zjechać w dół). Od razu rzuca się w oczy, że całkowicie niedostępna jest twierdza Alcazaba.

Jeśli poruszamy się o kulach, możemy poprosić obsługę o udostępnienie wózka. Personel z pewnością udzieli nam wszelkiej pomocy w tej i innych kwestiach.

Pałac Karola V został dostosowany do potrzeb osób z ograniczoną mobilnością.

Kiedy najlepiej odwiedzić Alhambrę?

Trudno mówić o Alhambrze w kontekście sezonów turystycznych. Nawet zimą, gdy reszta miasta jest mniej oblegana przez turystów, w Alhambrze zawsze jest ich wielu. Na pewno środek lata, kiedy temperatury mogą dochodzić do 40 stopni, nie jest najprzyjemniejszym momentem. Wtedy warto zabrać ze sobą jakieś nakrycie głowy, okulary przeciwsłoneczne i coś do picia. Najprzyjemniejszym okresem na odwiedziny wydają się być wiosna i jesień, kiedy to nie jest aż tak gorąco, a dni są dość długie. Zimą mogą występować opady śniegu.

Alhambra - "czerwone miasto" na wzgórzu

Nazwa Alhambra oznacza dosłownie Czerwony (arabski Al-Ḥamrā), a cały kompleks pałacowy bywa nazywany Czerwoną Twierdzą/Zamkiem (Qalat Al-Hamra). Historycy jednak wątpią, że powodem nadania tego przydomka był kolor murów lub budynków. Prawdopodobnie w momencie wybudowania fasady były białe, podobnie jak pałac Generalife, a nazwa nawiązuje do koloru, w jakim widzieli twierdzę okoliczni mieszkańcy, gdy ta po zmroku była oświetlana pochodniami.

Ważnym atrybutem kompleksu jest jego położenie. Alhambra powstała na stromym wzgórzu zwanym La Sabika, a pierwsze budynki i fortyfikacje zbudowano bezpośrednio na skale. Dziś zbocza wzgórza otoczone są drzewami, ale w czasach świetności teren ten prawdopodobnie nie był zalesiony. Alhambra nigdy nie została zdobyta, a władcy chrześcijańscy wkroczyli do niej dopiero po poddaniu miasta. W szczycie rozkwitu dostępu do twierdzy broniło ponad 30 wież (z których część nie zachowała się do dziś). Co ciekawe, w niektórych z nich znajdowały się pomieszczenia przypominające apartamenty pałacowe.

Alhambra i jej historia

Większość Półwyspu Iberyjskiego, wliczając w to niemal całą powierzchnię dzisiejszej Andaluzji, przez wiele wieków znajdowała się pod panowaniem arabskim. Obszar ten w tamtym okresie nazywano Al-Andalus i geograficznie był on znacznie większy od dzisiejszych granic administracyjnych Andaluzji.

Początek arabskiej dominacji rozpoczął się w 711 rok, kiedy to Arabowie podbili słabe oraz niezorganizowane państwo Wizygotów, a następnie przez kolejnych siedem wieków przebywali na terenach dzisiejszej Hiszpanii.

Początkowo Grenada nie była ważnym punktem na mapie arabskiego świata. Zmieniło się to dopiero na przełomie 1236 i 1237 roku, kiedy siły chrześcijańskie odbiły podczas rekonkwisty najważniejsze z arabskich miast znajdujących się bliżej centrum kraju - Kordobę oraz Sewillę. Po tych wydarzeniach wielu Maurów udało się na południe, a Grenada stała się stolicą ostatniego arabskiego królestwa na terenie Hiszpanii. Od 1230 roku Emiratem Granady władała dynastia Nasrydów.

Po rekonkwiście do Grenady przybyło wielu rzemieślników i znamienitych mistrzów, dając podwaliny pod powstanie cudów architektonicznych Alhambry. Najpierw zdecydowano o budowie twierdzy na ruinach starego zamku, który prawdopodobnie stał na wzgórzu od około IX wieku. Dalsza rozbudowa miasta odbywała się etapami przez kolejne dziesięciolecia. Przed utworzeniem Emiratu Grenady rezydencje władców miasta znajdowały się na leżącym naprzeciwko wzgórzu Albaicín.

Dziś, spacerując pomiędzy bogato zdobionymi pomieszczeniami, może nam mylnie wydawać się, że twierdza powstała w szczycie chwały arabskiego imperium. Prawda jest jednak zupełnie inna - był to już schyłek, a jedynie słabość oraz problemy wewnętrzne hiszpańskich królestw umożliwiły dalsze funkcjonowanie emiratu i dynastii Nasrydów przez niemal 250 lat.

Zakończenie arabskiego panowania nad Grenadą przypadło na 3 stycznia 1492 roku. Właśnie wtedy ostatni z władców, król Boabdil (Abu Abdallah Muhammad XII), poddał miasto połączonym siłom Izabeli Kastylijskiej oraz Ferdynanda Aragońskiego, którzy otrzymali później przydomek "Katoliccy". Według legendy, Boabdil poprosił zdobywców miasta o zamknięcie na zawsze bramy, którą opuścił twierdzę, aby już nikt nigdy nie wkroczył nią na teren Alhambry.

Po zdobyciu miasta, władcy chrześcijańscy tak zachwycili się kompleksem, że zdecydowali się dokonać jedynie małych korekt i zmian, bez większej ingerencji w samą strukturę. Pomiędzy Pałacami Nasrydów a twierdzą Alcazabą powstał renesansowy Pałac Karola V, a meczet zamieniony został na kościół.

Od początku XVIII wieku, po zawirowaniach z sukcesją na hiszpańskim tronie, Alhambra przestała być siedzibą członków rodziny królewskiej i zaczęła powoli popadać w ruinę. Po inwazji Napoleona w latach 1808 - 1812, kompleks zamieniony został w koszary i chyba tylko cud uratował pałace przed zniszczeniem. Po opuszczeniu terenu przez wojska francuskie, Alhambra wciąż niszczała, jednak zaczęli odkrywać ją wędrowcy i artyści, którzy umieszczali piękne budynki i zdobienia na swoich obrazach oraz w książkach.

W 1870 roku Alhambra trafiła na listę narodowych zabytków i od tego czasu rozpoczęły się prace oraz starania nad przywróceniem kompleksowi dawnej świetności. W 1984 roku Alhambra wpisana została na listę światowego dziedzictwa UNESCO.