Nieoczywiste miejsca w Walencji - 12 atrakcji poza utartym szlakiem

Przygotowane przez nas zestawienie największych atrakcji Walencji jest na tyle rozbudowane, że w zupełności wystarczy większości turystom. Jeśli jednak jesteście miłośnikami historii lub szukacie atrakcji poza utartym szlakiem, na pewno zainteresują Was nasze propozycje mniej oczywistych miejsc w Walencji - polecamy je każdemu, kto chciałby poznać to miasto lepiej!

Muzeum Historii Walencji

Muzeum Historii Walencji (Museo de Historia de Valencia) położone jest kawałek na północny-zachód od historycznego centrum i skupia się na całej bogatej historii miasta: zaczynając od założenia rzymskiej osady w II wieku p.n.e., przez czasy arabskie oraz średniowiecze, aż do hiszpańskiej wojny domowej i czasów współczesnych.

Muzeum otworzono we wzniesionym w latach 1847-1850 historycznym rezerwuarze na wodę. Wystawy muzealne znajdują się w dawnym zbiorniku, który zbudowano na planie prostokąta o rozmiarach 67 na 42 metry. Sklepienie rezerwuaru wspierane jest 250 ceglanymi pilastrami, przez co całość przywodzi na myśl średniowieczną kryptę. Dla miłośników architektury już sam budynek muzeum może być nie lada gratką. Wystawa podzielona jest na kilkadziesiąt ekspozycji, z których każda skupia się na innym okresie w historii miasta.

Wystawy można podzielić na dwa rodzaje:

• wystawy statyczne, gdzie na szybie wypisane są podstawowe informacje o konkretnym okresie, a w wydzielonym pomieszczeniu rozmieszczono znaleziska z tego czasu (m.in. broń, dokumenty, naczynia, ubrania czy meble).
• wystawy multimedialne, gdzie w specjalnych pomieszczeniach możemy obejrzeć krótkie filmy fabularne przedstawiające życie mieszkańców w danym okresie historycznym. Podczas włączania filmu możemy wybrać tłumaczenie na język angielski.

Wchodząc do muzeum powinniśmy otrzymać gruby skoroszyt z tłumaczeniami głównych opisów z wystaw statycznych.

Kościół św. Janów - budowla wzniesiona w miejscu meczetu

Chociaż najważniejszymi punktami przy Plaça del Mercat są dawny budynek giełdy jedwabiu oraz targowisko Mercato Central, warto poświęcić również chwilę na kościół Iglesia de los Santos Juanes (pol. Kościół św. Janów). Świątynia powstała w miejscu arabskiego meczetu i jest połączeniem dwóch stylów: walenckiego gotyku oraz baroku.

Pierwszy katolicki kościół wzniesiono w tym miejscu w XIII wieku, ale niemal sto lat po pożarze z końca XVI wieku podjęto decyzję o przebudowie budynku w stylu barokowym. We wnętrzu świątyni panuje typowo barokowy przepych, a sklepienie pokryte jest olbrzymim freskiem. Boczne ściany ozdabiają statuy symbolizujące Dwanaście Plemion Izraela. Z oryginalnej gotyckiej budowli zachowała się m.in. przednia fasada, na której dobrze widoczna jest lokalizacja nieistniejącej już rozety.

Za najbardziej imponującą część kościoła uchodzi bogato zdobiona fasada apsydy, którą zobaczymy od strony placu Plaça del Mercat. Na środku monumentalnej ściany umieszczono otoczoną aniołami Matkę Boską z dzieciątkiem. Nad Maryją góruje wieża zegarowa. Na fasadzie możemy wypatrzyć postacie świętych (m.in. św. Jana Ewangelisty, św. Jana Chrzciciela czy św. Franciszka Borgiasza). Wśród dekoracji wielokrotnie występuje postać orła, będącego symbolem św. Jana Ewangelisty.

Centre Arqueològic de l'Almoina - ruiny rzymskiego miasta

Podczas prac archeologicznych w bliskiej odległości katedry odnaleziono wiele śladów po starożytnej i wczesnochrześcijańskiej historii Walencji. Nie są one widoczne na pierwszy rzut oka ponieważ znajdują się pod obecnym poziomem miasta, ale turyści zainteresowani historią mogą je zwiedzić: w okolicy dosłownie minut spaceru od katedry czekają na nas dwa niezależne stanowiska archeologiczne.

Pierwszą i bardziej znaną z atrakcji jest stanowisko archeologiczne Centre Arqueològic de l'Almoina. Wielu turystów mija swoją drogą je nieświadomie przechodząc obok placu Plaza Décimo Junio Bruto. Jeśli przyjrzymy się jednak dokładniej zdobiącej plac fontannie to zobaczymy, że znajdują się pod nią ruiny rzymskiego miasta.

Turyści po wejściu do środka mogą być lekko zaskoczeni rozmiarem stanowiska archeologicznego. Ruin zachowało się całkiem sporo, i to z kilku okresów: rzymskiego, wizygockiego oraz arabskiego. Wśród wyłuskanych budynków zobaczymy fundamenty m.in.: łaźni, forum, magazynów (łac. horreum), baptysterium czy fragmenty całych ulic.

Krypta więzienia św. Wincentego

Drugie z wykopalisk jest zdecydowanie mniejsze i związane jest z okresem istnienia Królestwa Wizygotów (VI wiek). Sama nazwa stanowiska archeologicznego może zostać przetłumaczona jako krypta więzienia św. Wincenta (Cripta Arqueològica de la Presó de Sant Vicent), ale wszystkie z zachowanym budowli powstały blisko dwa stulecia po śmierci patrona miasta. Skąd więc taka nazwa? Zgodnie z tradycją w miejscu tym znajdowały się rzymskie cele, w których święty zmarł po wcześniejszym zamęczeniu przez Rzymian.

Odwiedzając podziemne stanowisko archeologiczne zobaczymy bardzo dobrze zachowaną część kaplicy grobowej (możliwe że był to grobowiec wzniesiony dla urzędującego w połowie VI wieku biskupa Justyniana) wraz z ołtarzem oraz fragment łuku przylegającej do niej pierwszej katedry w mieście. Oprócz ruin czekają tam na nas dwa wczesnochrześcijańskie sarkofagi, pojedyncze znaleziska z czasów arabskich oraz rzymski mural przedstawiający boga Merkurego. Na miejscu spędzimy około 15-20 minut.

Kilka razy w ciągu dnia na ścianach wyświetlana jest prezentacja multimedialna o świętym Wincencie. Najlepiej zapytać o to na miejscu.

Niepozorne wejście do Cripta Arqueològica de la Presó de Sant Vicent znajdziemy od strony ulicy Plaça de l´Arquebisbe.

Łaźnie arabskie (hiszp. Banys de l’Almirall)

*adres: Carrer dels Banys de l'Almirall 35)

Czytelnicy posiadający więcej czasu mogą rozważyć odwiedzenie kilku innych atrakcji w okolicy katedry katedry w Walencji. Poniżej napisaliśmy kilka słów o trzech miejscach, które są naszym zdaniem warte uwagi:

W średniowiecznej Walencji istniał przynajmniej tuzin łaźni, które powstały już po rekonkwiście. Nowi chrześcijańscy władcy korzystali garściami z arabskiego dziedzictwa, na co dowodem były m.in. orientalne zdobienia oraz ogólnodostępne łaźnie budowane na wzór tych mauretańskich. Jeden z kompleksów (wzniesiony w XIV wieku) istnieje do dziś i został po renowacji udostępniony turystom. Zwiedzenie łaźni (trzy pomieszczenia) nie zajmie nam dłużej niż kilka-kilkanaście minut. Do środka wejdziemy za darmo. Wejście znajduje się w jednej z wąskich uliczek.

Almudín de Valencia

adres: San Luis Beltrán 1

Budynek ten powstał w XIV wieku w miejscu dawnej arabskiej twierdzy i służył jako magazyn oraz giełda. Budowla powstała w stylu walenckiego gotyku, ale przez kolejne wieki była wielokrotnie przebudowywana. W XVII wieku dokonano największej ingerencji w oryginalny wygląd budynku i pokryto otwarty wewnętrzny dziedziniec dachem. Obecnie w środku organizowane są wystawy czasowe, ale osoby zainteresowane historyczną architekturą znajdą w środku nie lada gratkę: oryginalne malowidła ścienne z motywami związanymi z dawnym przeznaczeniem budynku oraz z postaciami świętych. Posiadając kartę muzealną wejdziemy do środka za darmo.

Pałac del Marqués de Campo (hiszp. Palau del Marqués de Campo)

adres: Plaça de l´Arquebisbe 3

Dosłownie dwa kroki od katedry stoi XVII-wieczny pałac, przekształcony w muzeum sztuki oraz historii. Placówka to nie należy raczej do najpopularniejszych walenckich atrakcji (oprócz nas w środku była tylko obsługa), ale może pochwalić się ciekawą kolekcją malarstwa (dominują prace religijne) oraz rzeźby. Podczas wizyty w pałacu zobaczymy również niektóre z pałacowych pomieszczeń, w tym ścianę z płytek azulejo. Na ostatnim piętrze wystawiono kolekcję historycznych miar oraz miarek.

Raczej nie warto wpadać tu w przypadku krótkiego pobytu, ale osoby zainteresowane sztuką oraz przebywające w Walencji dłużej powinni zajrzeć do środka. Muzeum odwiedzimy korzystając z biletu muzealnego.

Pałac Cervelló

Mimo że niepozorny Pałac Cervelló (hiszp. Palacio de Cervelló, adres: Plaça de Tetuan 3) wzniesiono dopiero w XVIII wieku w stylu neoklasycznym, to z perspektywy historycznej jest on jednym z najważniejszych obiektów w całej Walencji. Po zburzeniu Pałacu Królewskiego w 1811 roku przejął on funkcje królewskiej rezydencji, a 4 maja 1814 roku przebywający w pałacu król Ferdynand VII podpisał dokument znoszący ustanowioną w 1812 roku Konstytucje Hiszpanii.

Obecnie kompleks pałacowy pełni funkcje muzeum i podzielony jest na trzy części.

• wystawa obrazów oraz pamiątek (m.in. listy, monety, mapy i inne eksponaty) z XIX-wiecznej Walencji (parter),
• wystawa ksiąg i manuskryptów z miejskiego archiwum - wśród eksponatów znajduje się chociażby księga praw Codex Dels Furs z XIV wieku oraz dokumenty z różnych okresów w historii miasta (parter).
• apartamenty królewskie wraz z drewnianą biblioteką, gdzie zachowały się oryginalne freski oraz dekoracje (pierwsze piętro).

Do Pałacu Cervelló wejdziemy z kartą muzealną. Przez braki w opisach w języku angielskim wszystkie części muzeum powinniśmy zwiedzić w około godzinę.

Port i jego zabytki

Od południa z rzędem miejskich plaż graniczy walencki port, który istnieje w tym miejscu od końca XV wieku. Z perspektywy turysty nie jest to najciekawsza okolica, choć zatrzymując się w Walencji na dłużej możemy rozważyć wizytę w odnowionej gotyckiej królewskiej stoczni Reales Atarazanas (adres: Plaza Juan Antonio Benlliure) z końca XIV wieku. Obecnie w środku mieści się niewielkie muzeum morskie oraz organizowane są wystawy czasowe lokalnych artystów. Jest to placówka zarządzana przez miasto, więc w środku obowiązuje wspomniany wcześniej bilet 3-dniowy.

Innym budynkiem wartym wzmianki jest wzniesiony w 1916 roku neoklasyczny budynek Edificio del Reloj de València, który stoi przy wejściu do portu i wyróżnia się wysoką wieżą zegarową (stąd nazwa kompleksu - zegar po hiszpańsku to el reloj). Mimo że budynek powstał w rozkwicie walenckiego modernizmu to nie posiada zbyt wielu elementów nawiązujących do tego stylu.

Historyczna siedziba uniwersytetu

Przy placu Plaza del Colegio del Patriarca stoją dwa znaczące budynki w historii Walencji: pierwsza siedziba lokalnego uniwersytetu oraz masywny kompleks pw. Bożego Ciała (hiszp. Real Colegio Seminario del Corpus Christ, nazywany także del Patriarca), w murach którego funkcjonowały dawniej kolegium oraz seminarium duchowne. Obie z budowli powstały w stylu renesansowym i charakteryzują się typową architekturą z tego okresu.

Dawny budynek uniwersytetu, nazywany La Nau, powstał pod koniec XV wieku i wyróżnia się fasadą z czerwonawej cegły. Obecnie kompleks pełni funkcje centrum wystawowo-kulturalnego i nie odbywają się w nim zajęcia. Do środka wejdziemy za darmo. Na miejscu możemy pospacerować pomiędzy dwoma dziedzińcami oraz obejrzeć ogólnodostępne wystawy w dawnych salach uniwersyteckich na parterze. Nie powinniśmy jednak spodziewać się cudów - wystawy są stosunkowo niewielkie, a w pomieszczeniach próżno szukać historycznych śladów.

W budynku działa też biblioteka historyczna (Biblioteca Històrica), którą podzielono na dwie części: na część z wystawami tymczasowymi oraz na obszar wydzielony tylko do nauki. Sama biblioteka mimo drewnianych mebli oraz półek jest zwyczajna i nie sprawia aż tak dużego wrażenia - znacznie ciekawsze mogą być wystawy tymczasowe, ale musimy mieć szczęście i na nie trafić.

Kościół i Kolegium Bożego Ciała

Drugi z kompleksów stojący przy Plaza del Colegio del Patriarca, czyli del Patriarca, wzniesiono w latach 1586-1615. Pomysłodawcą kolegium i seminarium duchownego był późniejszy święty Juan de Ribera. Obecnie kompleks składa się z dwóch niezależnych części: kościoła (hiszp. Iglesia del Patriarca) oraz dawnych pomieszczeń seminarium zamienionych na muzeum (hiszp. Museo del Patriarca).

Do kościoła możemy wejść za darmo w godzinach otwarcia. Przedsionek świątyni skrywa w sobie ciekawą tajemnicę - wiszącego na ścianie aligatora. Według tradycji aligator ten trafił do Walencji z Peru jako prezent od tamtejszego wicekróla na początku XVII wieku. Gdy w 1606 roku bestia (za jaką ją uważano w tamtym czasie) zmarła, powieszono ją w przedsionku świątyni.

Po minięciu surowego przedsionka trafimy do jednego z najpiękniejszych walenckich kościołów. Sklepienie i boczne kaplice pokryte są niezliczoną ilością fresków, a dolna część ścian ozdobiona jest kolorowymi płytkami.

Walencja i piłka nożna

W sezonie 2022/2023 w najwyższej klasie rozgrywkowej hiszpańskiej ligi piłkarskiej La Liga występował jeden klub z Walencji - popularna Valencia CF. W drugiej lidze gra natomiast mniej popularna (acz starsza!) drużyna Levante UD. Oba zespoły są mocno związane z miastem, o czym świadczy charakterystyczny nietoperz w ich herbach.

Valencia CF swoje mecze rozgrywa na położonym blisko centrum stadionie Estadio Mestalla. Obiekt ten ma już swoje lata i w porównaniu do nowszych stadionów wyróżnia się między innymi brakiem zadaszenia. Od ponad dekady trwa budowa nowej klubowej areny, Nou Mestalla (Nowa Mestalla), która powinna zostać oddana do użytku w 2023 rok.

Stadion Levante UD - Estadio Ciudad de Valencia - jest mniejszy i znajduje się około dwa kilometry na północ od historycznego centrum.