Komunikacja miejska w Dublinie: bilety, ceny, karty Leap Card

Komunikacja miejska w Dublinie działa sprawnie i pozwala dostać się wygodnie do wielu miejsc w centrum i poza nim. Turystom odwiedzającym stolicę Irlandii po raz pierwszy nieco problemów może jednak sprawić zrozumienie sposobu korzystania z transportu publicznego w sposób bezgotówkowy, co opisaliśmy szczegółowo w naszym artykule.

Artykuł jest częścią naszego przewodnika po największych atrakcjach Dublina.

Jak działa komunikacja miejska w Dublinie?

Na transport publiczny w Dublinie składają się trzy środki transportu:

• Autobusy Dublin Bus, które stanowią główny sposób poruszania się po mieście. W sumie po stolicy Irlandii kursuje ponad 100 linii.
• Tramwaje zwane Luas (dosłownie prędkość po irlandzku) - dwie linie, czerwona i zielona, które przejeżdżają przez centrum łącząc je z sąsiednimi dzielnicami.
• Pociągi podmiejskie oraz pociągi podmiejskie DART, którymi dojedziemy do dalszych zakątków obszaru metropolitarnego. Turyści najczęściej korzystają z sieci DART wybierając się do nadmorskiego Howth.

Chociaż są one obsługiwane przez różne podmioty, możemy korzystać z nich w sposób zintegrowany dzięki karcie Leap Card.

Bilety komunikacji miejskiej w Dublinie - rodzaje i ceny

Największy problem mogą sprawić turystom bilety. W przypadku autobusów do wyboru mamy dwie opcje:

• płatność bezpośrednio u kierowcy,
• nabycie karty Leap Card, która pozwala na korzystanie z około 30% tańszych biletów i swobodne przesiadki między środkami transportu.

W przypadku płatności w pojeździe obowiązuje kilka zasad. Po wejściu do pojazdu powinniśmy powiedzieć kierowcy nazwę naszego przystanku docelowego, aby ten mógł podać nam cenę za przejazd. Następnie płacimy odliczoną kwotę w monetach. Kierowca nie wydaje reszty ani nie przyjmuje banknotów. Pieniądze wkładamy do specjalnej maszyny.

Za pojedynczą podróż obowiązują dwie taryfy:

• short fare (przejazd na krótkiej trasie do około 2-3 km) - cena 2€ u kierowcy lub 1,60€ z kartą Leap.
• long fare (przejazd o długości 90 minut) - cena 2,60€ u kierowcy lub 2€ z kartą Leap.

Oprócz nich istnieje taryfa Xpresso przeznaczona dla autobusów ekspresowych z mniejszą liczbą przystanków. Cena to 3,10€ u kierowcy lub 2,40€ z kartą Leap.

Bilety darmowe oraz ulgowe

Dzieci poniżej 5. roku życia podróżują bezpłatnie. Do zakupu biletów ulgowych upoważnione są dzieci w wieku 5-15 lat. Ponadto, istnieje możliwość wyrobienie karty spersonalizowanej Child Leap Card dla osób w wieku 16-18 lat oraz karty Young Adult Leap Card dla osób w wieku 19-25 lat.

Ceny biletów na karcie Leap:

• bilet short fare - 0,65€ dla osób w wieku 5-18 i 0,75€ dla osób w wieku 19-25.
• bilet 90-minutowy - 0,65€ dla osób w wieku 5-18 i 1€ dla osób w wieku 19-25.
• bilet Xpresso - 1€ dla osób w wieku 5-18 i 1,20€ dla osób w wieku 19-25.

Osoby w wieku 5-15 lat mogą dodatkowo zakupić bilet long fare u kierowcy w cenie 0,90€.

Karta Leap Card

Karta Leap Card to przepłacona plastikowa karta, z której korzystamy w dublińskim transporcie zamiast kupowania oddzielnych biletów - i to nie tylko w autobusach, lecz również w innych środkach transportu. W przypadku pociągów DART nie możecie jednak przekroczyć czwartej strefy biletowej.

Kartę możemy zakupić na miejscu w kilku punktach (na przykład na lotnisku w Dublinie lub w punkcie informacji firmy Dublin Bus pod adresem 59 Upper O’Connell Street), a nawet zamówić do domu na oficjalnej stronie. Kupując kartę musimy opłacić depozyt w kwocie 5€ (nieco mniej w przypadku kart ulgowych).

Gdy już mamy kartę Leap Card, możemy ładować na nią środki - minimalna kwota to 5€. Następnie przy każdej podróży, po przyłożeniu karty, zostaną pobrane z niej środki za przejazd.

Kartę możemy naładować na oficjalnej stronie, w automatach na stacjach DART oraz tramwajów Luas, u autoryzowanych sprzedawców w mieście, a także w aplikacji Leap Top Up, która została stworzona przez operatora karty - firmę TFI (Transport for Ireland).

Leap Visitor Card - bilet okresowy

Z perspektywy turysty wygodniejszym produktem może okazać się karta Leap Visitor Card, na którą nabity jest od razu biletu okresowy. Do wyboru mamy:

• wersję 24-godzinną w cenie 8€,
• wersję 72-godzinną w cenie 16€,
• wersję 7-dniową (168-godzinną) w cenie 32€.

Czas ważności biletu rozpoczyna się w momencie jego pierwszego użycia. Kartę kupimy w tych samych punktach co zwykłą Leap Card.

Gdzie kupić bilety komunikacji miejskiej w Dublinie?

By móc korzystać z dowolnego środka transportu, powinniśmy nabyć kartę Leap Card lub Visitor Leap Card. Alternatywnie możemy:

• zapłacić gotówką w autobusie,
• kupić bilet w automacie na przystanku tramwajowym lub stacji kolejki podmiejskiej,
• w kasie na stacji kolejki DART,
• kupić bilet w aplikacji TFI Go na pociąg DART oraz tramwaj.

Aplikacje i plannery podróży

W większości przypadków jako planner podróży idealnie nada się mapa Google. Jeśli jednak chcielibyście móc wygodnie sprawdzać rozkłady jazdy korzystając z widoku mapy z przystankami, polecamy Wam odwiedzić stronę przygotowaną przez organizację Transport for Ireland lub ściągnąć ich aplikację TFI Live App.

Środki transportu

Autobusy

Autobusy nie zatrzymują się na wszystkich przystankach, dlatego warto pomachać do kierowcy nadjeżdżającego pojazdu.

Przewoźnik Dublin Bus obsługuje linie nocne oraz kilkanaście linii Nitelink, które kursują wyłącznie w piątkowe i sobotnie noce.

Pociągi DART

W pociągach DART, w strefie 1-4, obowiązuje ta sama taryfa co w autobusach. Biletów nie kupicie jednak u maszynisty, a jedynie w automatach na stacjach. Za przejazd można zapłacić również z pomocą karty Leap Card.

Tramwaje Luas

Tramwaje obsługiwane są przez przewoźnika TFI. Biletów nie zakupimy w pojeździe, lecz możemy je nabyć w automatach, które zostały ustawione na każdym przystanku. Jeśli nie wyjeżdżamy poza strefę 1, możemy skorzystać z taryfy short fare. W pozostałych strefach obowiązuje taryfa long.

Jeśli korzystacie z karty Leap Card, powinniście skorzystać z kasowników zainstalowanych na stacji przed wejściem do pojazdu, a następnie po zakończeniu podróży. Dzięki temu typ taryfy zostanie wyliczony automatycznie na podstawie odległości, a nie podziału na strefy.